محققاً خدایتعالی را در هر نعمتی حق سپاسی است پس هر که آنرا بجا آورد خدا ازآن نعمت او را فراوان دهد و هر که از بجا آوردن آن حَقّ کوتاهی کند خدا آن نعمت را در خطر نابودی و دورشدن اندازد(ناگفته نماند که حَقّ سپاس خدا در هر نعمتی بتناسب آن است مَثلاً کسیرا که خدا دولت و جاه بخشید باید با نا توان همراهی و فروتنی کند و هر که را عزیز و ارجمند گرداند باید خود را ذَلیل و خوار پندارد و هر که را مال و دارائی داده باید به بیچارگان و مستمندان و خویشان ببخشاید و هر که را علم و دانائی عطا فرموده باید باهلش یاد دهد )