و دستم را گشوديد، بازش داشتم، و آن را كشيديد، نگاهش داشتم. سپس بر من هجوم آورديد همچون شتران تشنه كه روز آب خوردن به آبگيرهاى خود درآيند و دوش و بر هم را سايند  چندان كه  از هجوم مردمان  بند پاى افزار بريد وردا افتاد، و ناتوان پامال گرديد. و خشنودى مردم در بيعت من بدانجا رسيد كه خردسال شادمان شد و سالخورده لرزان لرزان بدانجا روان، و بيمار براى بيعت  خود را برپا مى داشت، و دختران جوان  براى ديدن آن منظره  سر برهنه دوان.