اين دنيا خانه اي است پيچيده در بلا و معروف به فريبکاري، حالات متنوع آن دوامي ندارد و ساکنانش سالم از حوادث آن نباشند.

(در اين دنيا) احوال گوناگون است و تغييرات دگرگون کننده در جريان. عيش در آن مورد توبيخ و امان در آن معدوم است. جز اين نيست که اهل اين دنيا نشانه گاه هايي براي نشانه شدن هستند که نصب و هدف گيري شده اند. دنيا با تيرهاي خود آنان را نشانه مي رود و با مرگي که همواره در حال سرازيز شدن به سوي آن مردم است، آنان را مي ميراند.

و بدانيد اي بندگان خداوندي، شما و آن موقعيت که شما در آن قرار گرفته ايد همان راه در پيش داريد که آنان که پيش از شما از اين دنيا گذشته اند، درنورديدند و رفتند، از آن کساني که عمري طولاني تر از شما داشتند و سرزميني آبادتر و آثاري باعظمت تر. صداهاي آنان خاموش گشت و بادهاي کبر و غرورشان فرو نشست و بدن هايشان در زير خاکها پوسيدن گرفت و سرزمين هايشان خالي و آثارشان از روي زمين محو شد.

آن در خاک رفتگان، کاخ هاي محکم و بالش هاي پيراسته را تبديل به صخره ها و سنگهاي متکي به هم کردند و گورهاي هموار شده که جايگاه دربرگيرنده بدن هاي مردگان در آنها بود. قبرهايي که ارکان آنها براي خرابي بنا شده و بنايش با خاک محکم گشته است .

جايگاه هاي آن گورها به هم نزديک است، ولي ساکنان آنها با يکديگر غريب و بيگانه، ميان اهل يک محله که از يکديگر وحشت دارند و اهل فراغتي که مشغول به اهوال برزخند. با وطن ها انس نمي گيرند و با همسايگان پيوند همسايگي ندارند با اين که بسيار نزديک به هم هستند و قرب همسايگي دارند.

جايگاه هاي آن گورها به هم نزديک است، ولي ساکنان آنها با يکديگر غريب و بيگانه، ميان اهل يک محله که از يکديگر وحشت دارند و اهل فراغتي که مشغول به اهوال برزخند. با وطن ها انس نمي گيرند و با همسايگان پيوند همسايگي ندارند با اين که بسيار نزديک به هم هستند و قرب همسايگي دارند.

گويي شما هم به سوي همان سرنوشت مي رويد که آنان رفتند و همان خوابگاه که آنان را دربرگرفته است، شما را هم گرو خواهد گرفت و همان زمين امانتدار که گذشتگان را جاي داده، شما را هم در آغوش خود جاي خواهد داد. حال شما چگونه خواهد بود موقعي که کارها و شوون حيات دنيوي و برزخي شما به پايان برسد و قبرها باز شود و مردگان بيرون آيند. (در اين هنگام است که هر کسي آنچه را که جلوتر از مرگ خود فرستاده است، خواهد يافت و به سوي خدا که مولاي بر حق آنان است برگردانده مي شوند و آن افتراء (شرک) که در زندگي دنيوي به خدا مي زدند، گم شى.