جستجو در سایت نهج البلاغه

[custom_search_formss]
  • بخش :

خطبه دویست و چهاردهم

فراز

متن عربی

متن فارسی

خطبه دویست و چهاردهم

خطبه اي است از آن حضرت (علیه السلام): در اين خطبه توصيف مي کند حقيقت حضرت رسول خدا (صلي الله عليه و آله )را و توصيف مي کند علما را و به تقوا اندرز مي دهد.

    فراز

متن عربی

متن فارسی

1

x

وَ أَشْهَدُ أَنَّهُ عَدْلٌ عَدَلَ وَ حَکمٌ فَصَلَ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ سَيِّدُ عِبَادِهِ کلَّمَا نَسَخَ اللَّهُ الْخَلْقَ فِرْقَتَيْنِ جَعَلَهُ فِي خَيْرِهِمَا لَمْ يُسْهِمْ فِيهِ عَاهِرٌ وَ لَا ضَرَبَ فِيهِ فَاجِرٌ

x

و شهادت مي دهم که خداوند عادل است با عدالت محض و حاکم است با تفکيک محض بين حق و باطل، و شهادت مي دهم به اين که محمد (صلي الله عليه و آله )بنده و فرستاده او و سرور همه بندگان او است. هرگاه که خداوند مخلوقات را به دو گروه تقسيم فرمود، رسول خدا (صلي الله عليه و آله )را در بهترين آن دو گروه قرار داد. هيچ بدکاري را در نسب آن حضرت قرار نداد و هيچ فاسقي در آن شرکت نکرد.

2

x

أَلَا وَ إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ قَدْ جَعَلَ لِلْخَيْرِ أَهْلًا وَ لِلْحَقِّ دَعَائِمَ وَ لِلطَّاعَةِ عِصَماً وَ إِنَّ لَکمْ عِنْدَ کلِّ طَاعَةٍ عَوْناً مِنَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ يَقُولُ عَلَى الْأَلْسِنَةِ وَ يُثَبِّتُ الْأَفْئِدَةَ فِيهِ کفَاءٌ لِمُکتَفٍ وَ شِفَاءٌ لِمُشْتَفٍ.

x

آگاه باشيد، خداوند سبحان براي خير، اهلي شايسته قرار داد و براي حق ستون هايي و براي اطاعت و طرق آن نگهباناني. و براي شما است در هنگام هر اطاعت، ياري از طرف خداوند سبحان. آن نگهبانان با زبان هايشان حقيقت را مي گويند و دل ها را استحکام مي بخشند. در ياري خداوندي براي کسي که از او بي نيازي بخواهد، کفايتي، و براي کسي که شفا مي جويد شفايي است.

3

صفة العلماء

وَ اعْلَمُوا أَنَّ عِبَادَ اللَّهِ الْمُسْتَحْفَظِينَ عِلْمَهُ يَصُونُونَ مَصُونَهُ وَ يُفَجِّرُونَ عُيُونَهُ يَتَوَاصَلُونَ بِالْوِلَايَةِ وَ يَتَلَاقَوْنَ بِالْمَحَبَّةِ وَ يَتَسَاقَوْنَ بِکأْسٍ رَوِيَّةٍ وَ يَصْدُرُونَ بِرِيَّةٍ لَا تَشُوبُهُمُ الرِّيبَةُ وَ لَا تُسْرِعُ فِيهِمُ الْغِيبَةُ

صفت علما

و بدانيد، قطعي است که بندگان خدا که علم او را حافظند، علم ماخوذ از مقام الهي را به طور شايسته حفظ و مراعات مي کنند و چشمه سارهاي آن علم را استخراج مي کنند و آنها را به جريان مي اندازند، با ولايت الهي به هم مي پيوندند و با محبت با يکديگر ملاقات مي کنند و از کاسه انديشه و معرفت يکديگر را سيراب مي نمايند و از چشمه سارهاي محبت و معرفت يکديگر سيراب بيرون مي آيند. هيچ شک و اضطرابي به سراغ آنان نرود و بدگويي پشت سر يکديگر راهي به آنان ندارد.

4

x

عَلَى ذَلِک عَقَدَ خَلْقَهُمْ وَ أَخْلَاقَهُمْ فَعَلَيْهِ يَتَحَابُّونَ وَ بِهِ يَتَوَاصَلُونَ فَکانُوا کتَفَاضُلِ الْبَذْرِ يُنْتَقَى فَيُؤْخَذُ مِنْهُ وَ يُلْقَى قَدْ مَيَّزَهُ التَّخْلِيصُ وَ هَذَّبَهُ التَّمْحِيصُ.

x

خداوند متعال استعداد کمالات مزبور را در خلقت و اخلاق آنان چنين تعبيه فرموده است (که براي به فعليت رساندن آنها دچار سختي ها نمي گردند.) آنان بر مبناي همين کمالات يکديگر را دوست مي دارند. مثل برتري آنان بر ديگران مانند برتري بذرها (تخم هاي کاشتي) بر يکديگر است که خوبهاي آنها را براي کشت برمي گزينند و بدهاي آنها را دور مي اندازند، بذرهاي نيکو را جداسازي از ناشايستها متمايز مي سازد و آزمايش صاف و پاکش را درمي آورد.

5

العظة بالتقوى

فَلْيَقْبَلِ امْرُؤٌ کرَامَةً بِقَبُولِهَا وَ لْيَحْذَرْ قَارِعَةً قَبْلَ حُلُولِهَا وَ لْيَنْظُرِ امْرُؤٌ فِي قَصِيرِ أَيَّامِهِ وَ قَلِيلِ مُقَامِهِ فِي مَنْزِلٍ حَتَّى يَسْتَبْدِلَ بِهِ مَنْزِلًا فَلْيَصْنَعْ لِمُتَحَوَّلِهِ وَ مَعَارِفِ مُنْتَقَلِهِ

اندرز براي تقوا

هر انساني بايد کرامت و خير را با پذيرش آن استقبال کند و از هر حادثه کوبنده پيش از آنکه وارد شود برحذر باشد. و هر کسي بايد بنگرد در کوتاهي روزها و اقامت اندک در منزلگاهي که (با سرعت) آن را به منزلگاه ديگر تبديل خواهد کرد.پس عمل کند به منظور آمادگي براي جايگاهي که رو به آن دارد و حقايق روشني که به سرنوشت نهايي اش در آنجا خواهد رسيد.

6

x

فَطُوبَى لِذِي قَلْبٍ سَلِيمٍ أَطَاعَ مَنْ يَهْدِيهِ وَ تَجَنَّبَ مَنْ يُرْدِيهِ وَ أَصَابَ سَبِيلَ السَّلَامَةِ بِبَصَرِ مَنْ بَصَّرَهُ وَ طَاعَةِ هَادٍ أَمَرَهُ وَ بَادَرَ الْهُدَى قَبْلَ أَنْ تُغْلَقَ أَبْوَابُهُ وَ تُقْطَعَ أَسْبَابُهُ وَ اسْتَفْتَحَ التَّوْبَةَ وَ أَمَاطَ الْحَوْبَةَ فَقَدْ أُقِيمَ عَلَى الطَّرِيقِ وَ هُدِيَ نَهْجَ السَّبِيلِ.

x

پس خوشا به حال کسي که دلي سالم و پاک از آلودگي دارد. اطاعت مي کند هدايت کننده اش را، اجتناب مي کند از هلاک کننده اش، و راه سلامت را پيش مي گيرد با بينايي کسي که او را بينا مي سازد و با اطاعت هدايت کننده اي که او را دستور دهد. و پيشدستي به هدايت و ارشاد کند پيش از آنکه درهايش بسته شود و علل و عواملش قطع گردد و رو به توبه برد و گناه را محو نمايد. اين است کسي که در مسير هدايت قرار گرفته و به راه روشن هدايت شده است.

برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
[custom_search_form]
  • بخش :