چه کاري به بزرگي و فراخي اين خانه در دنيا داري، در حالي که تو در آخرت به آن نيازمندتر خواهي بود. آري، اگر بخواهي با اين خانه بزرگ توشه براي آخرت ذخيره کني، در اين خانه مهمان را بنوازي و پيوند با خويشانت را محکم تر کني و حقوق آن را به مصارف خود ادا کني، با اين شرايط است که براي آخرت خود زاد و توشه تحصيل نموده اي.

علاء بن زياد عرض کرد: يا اميرالمومنين (علیه السلام)، از برادرم عاصم بن زياد به تو شکايت دارم. آن حضرت فرمود: (براي چه؟) علاء عرض کرد: (عبايي پوشيده و از دنيا برکنار شده است. اميرالمومنين (علیه السلام) فرمود: او را نزد من بياور) وقتي که عاصم به خدمت آن حضرت رسيد، حضرت فرمود:

اي دشمنک خويشتن، شيطان تو را گيج و متحير ساخته است. چرا به خانواده و فرزندانت رحم نکردي! آيا گمان مي کني خداوند مواد پاکيزه را براي تو حلال کرده است، و با اين حال، کراهت دارد از اين که از آن مواد پاکيزه برداري و برخوردار شوي؟ تو نزد خدا پست تر از اين هستي.

عاصم عرض کرد:يا اميرالمومنين، اين وضع تو است، با لباسي خشن و غذايي ناچيز! (آيا نبايد ما همه از شما تبعيت کنيم؟)

آن حضرت فرمود:واي بر تو! من مثل تو نيستم، زيرا خداوند بر پيشوايان عدالت مقرر فرموده است که شان و اندازه خود را در حد مردم ناتوان تنظيم نمايند تا بينوايي مستمندان آنان را گرفتار درد و اندوه مهلک نسازد.