مردم! بيم مكنيد در راه راست، كه شمار روندگان آن چنين اندك چراست! كه مردم بر سر خوانى فراهم آمده اند  از ديرباز، مدت  سيرى آن كوتاه است و زمان گرسنگى اش دراز.

مردم! خشنودى و خشم  از چيزى  همگان را  در پيامد آن  شريك سازد  و كيفر يا پاداش آنچه را بدان راضى شده اند به آنان بپردازد . چنانكه ماده شتر ثمود را يك تن پى نمود و خدا همه آنان را عذاب فرمود، چرا  كه گرد اعتراض نگرديدند  و همگى آن كار را پسنديدند، و خداى سبحان گفت: ماده شتر را پى كردند و سرانجام پشيمان شدند و ديرى نپاييد كه زمينشان بانگى كرد و فرو رفت، چنانكه در زمين سست آهن تفت. مردم! آن كه راه آشكار را بپيمايد به آب درآيد، و آن كه بيراهه را پيش گيرد، در بيابان بى نشان افتد  و از تشنگى بميرد .