خدای‌ را سپاس که تتمیم نعمتش را طالبم، و فروتنی‌ در برابر عزّتش را جویایم، و پناه او را از نافرمانیش خواهانم، از او درخواست یاری‌ دارم که به کفایتش نیازمندم، آن را که او هدایت کند گمراه نشود،و هر که را او دشمن بدارد نجات نیابد، و هر که را او کفایت کند محتاج نگردد، زیرا او سنگین ترین وزنه ها،و بهترین اندوخته هاست.

و شهادت می‌ دهم که جز خدای‌ یگانه خدایی‌ نیست و او را شریکی‌ نمی‌ باشد،شهادتی‌ که خلوصش از امتحان گذشته، و بر حقیقتش پایبندم. به آن شهادت تمسک داریم تا زمانی‌ که خدا زنده مان می‌ دارد، و آن را برای‌ دشواریهای‌ قیامت ذخیره می‌ کنیم، که این گواهی‌ استواری‌ ایمان،سرلوحه احسان، مایه خشنودی‌ حق، و عامل طرد شیطان است.

و شهادت می‌ دهم که محمّد بنده و رسول اوست، و او را به دین مشهور، و نشانه معروف، و کتاب مسطور، و نور درخشان، و چراغ فروزان،و دستور روشن و آشکار به سوی‌ مردم فرستاد، تا شبهه های‌ آنان را برطرف سازد، و با دلایل روشن بر آنان اتمام حجت کند، و به آیات قرآن مردم را از هلاکت برحذر داشته، و از عواقب شوم معصیت بترساند،

رسالت او به وقتی‌ بود که مردم دچار فتنه ای‌ بودند که ریسمان دین از اثر آن گسسته، و پایه های‌ یقین متزلزل، و اصل دین گرفتار اختلاف، و همه امور درهم ریخته بود، راه رهایی‌ بر مردم تنگ،و مصدر هدایت پوشیده.

چراغ راهنما خاموش، و گمراهی‌ نسبت به همه فراگیر بود. خداوند نافرمانی‌ می‌ شد،و شیطان یاری‌ داده می‌ شد، ایمان ورشکسته، پایه هایش فروریخته، نشانه هایش متغیر و ناشناخته، راههایش ویران و پوشیده، و آثار جاده هایش از بین رفته بود.

شیطان را فرمان برده،راههای‌ او را پیموده، و به آبشخورهای‌ او وارد شده بودند. آثار شیطان بهوسیله متابعانش به کار افتاده،وپرچمش برافراشته شده بود، درفتنه هایی‌ که همچون حیوان چموش آنان را لگدمال می‌ کرد، و زیر سم خود می‌ کوبید،و باز هم (به انتظار فتنه ای‌ بیش) بر سر سُم خود ایستاده بود. در آن فتنه سرگردان و حیران و نادان و دچار حیله شیطان بودند. آن بزرگوار در بهترین خانه و کنار بدترین همسایگان جای‌ داشت. خوابشان بیداری‌ بود، و سرمه چشمشان اشک سوزان، در سرزمینی‌ می‌ زیستند که آگاهشان دهانش دوخته، و نادانشان به تخت عزت نشسته بود.

اهل بیت رسول جایگاه راز حق، و پناهگاه امر یزدان، و ظرف علم رحمان، و مرجع دستور خدا،و مخازن کتابهای‌ پروردگار، و کوههای‌ پشتوانه دین الهی‌ اند. به وسیله آنان کژیهای‌ دین را راست،
و لرزش بدنـه آییـن را آرام نمـود.

قسمتی‌ از آن درباره قومی‌ دیگر مخالفان حق بذر نافرمانی‌ و انحراف پاشیدند، و آب فریب پای‌ آن ریختند، و بدبختی‌ و سقوط درو کردند.
با آل محمّد ـ درود خدا بر او و آل او باد ـ احدی‌ از این امت را نمی‌ توان مقایسه کرد،و هیچ گاه آنان را که نعمت آل محمّد به طور دائم بر آنان جاری‌ است نمی‌ شود همپایه آنان دانست. آنان پایه دین و ستون یقین اند.

افراط گرایان به آنان بازگردند، و عقب مانده ها به ایشان رسند (تا هدایت شوند)،
ویژگیهای‌ حقّ ولایت مخصوص آنان، و وصیت و ارث پیامبر خاص ایشان است. اکنون حق به حقدار رسـیده، و خلافت به جایگاه خودش بازگشته است.