جستجو در سایت نهج البلاغه

[custom_search_formss]
  • بخش :

حکمت صد و نود و نهم

فراز

متن عربی

متن فارسی

حکمت صد و نود و نهم

امام (علیه السلام) در بیان صفت توده هاى بى بند وبارى که گاه دست به دست هم مى دهند و مفاسدى در جامعه ایجاد مى کنند فرمود:

    فراز

متن عربی

متن فارسی

1

هُمُ الَّذِینَ إِذَا اجْتَمَعُوا غَلَبُوا، وَ إِذَا تَفَرَّقُوا لَمْ یُعْرَفُوا، وَ قیل: بَلْ قال (علیه السلام):هُمُ الَّذِینَ إِذَا اجْتَمَعُوا ضَرُّوا، وَ إِذَا تَفَرَّقُوا نَفَعُوا، فقیِل: قد عرَفنا مَضَّرة اجتماعِهم، فَما مَنفعَةُ افتِراقهم؟ فقال: یَرْجِعُ أَصْحَابُ الْمِهَنِ إِلَى مِهْنَتِهِمْ، فَیَنْتَفِعُ النَّاسُ بِهِمْ، کَرُجُوعِ الْبَنَّاءِ إِلَى بِنَائِهِ، وَ النَّسَّاجِ إِلَى مَنْسَجِهِ، وَ الْخَبَّازِ إِلَى مَخْبَزِهِ.

راه آورد اوباشان:

آن ها کسانى هستند که هر وقت هماهنگ شوند غالب مى گردند و هنگامى که پراکنده شوند شناخته نخواهند شد. در تعبیر دیگرى گفته شده که امام (علیه السلام) فرمود: آن ها کسانى هستند که هرگاه متحد شوند زیان مى رسانند و هر زمان متفرق گردند سود به بار مى آورند. کسى سؤال کرد: زیان آن ها را به هنگام متحد شدن دانستیم، منفعت آن ها به هنگام پراکنده شدن چیست؟ امام (علیه السلام) فرمود: پیشه وران واهل کسب (از آن ها) به کارهاى خود بازمى گردند و مردم از کار آن ها بهره مند مى شوند؛ بنّا به سراغ بنّایى مى رود و بافنده مشغول بافندگى مى شود و نانوا به پخت نان مى پردازد.

برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
[custom_search_form]
  • بخش :