قسمي از ايمان آن است که در دل ها ثابت مي شود و استقرار مي يابد و قسمي ديگر از ايمان ميان دل ها و سينه ها است تا مدتي معلوم، عاريتي و ناپايدار. پس اگر از شخصي بيزاري داريد، صبر کنيد تا مرگش فرا رسد، در اين هنگام است که حد برائت (بيزار بودن و بيزار نبودن) تحقق پيدا مي کند.

هجرت به همان هويت و مطلوبيت اول که داشت، باقي است، براي خداوند سبحان هيچ نيازي به مردم روي زمين وجود ندارد، خواه آنان که هجرت خود را مخفي بدارند يا آنان که آن را آشکار بسازند. عنوان هجرت بر هيچ کس تطبيق نشود جز بر کسي که حجت در روي زمين را بشناسد. پس اگر کسي حجت را شناخت و به او اقرار نمود، مهاجر است. عنوان استضعاف (قصور حجت شناسي) برکسي که حجت به او رسيده و گوشش آن را شنيده و قلبش آن را دريافته است، صدق نمي کند.

قطعي است که امر ما (اهل بيت) سخت است و بس دشوار، آن را تحمل نمي کند مگر مومني که خداوند قلب او را براي ايمان آزمايش نموده است و حديث ما را جز دل هاي امين و عقول و خردهاي متين نگاه نمي دارد.

اي مردم، از من بپرسيد پيش ازآن که مرا از دست بدهيد. قطعي است که من به طرق آسمان از طرق زمين داناترم، پيش از آن که فتنه اي مانند شتر بي صاحب پاي خود را بلند نموده مهار خود را زير پا بگذارد و عقول قوم خود را تباه سازد.