خدا را سپاسگزاريم كه توفيق طاعت و فرمانبردارى بما داده، و از معصيت و نافرمانى باز داشته، و از او درخواست مى ‏نماييم كه نعمتش را تمام گرداند، و دست ما را به ريسمانش (قرآن كريم) متّصل سازد،

و گواهى مى ‏دهيم كه محمّد بنده و فرستاده او است كه براى بدست آوردن رضاء و خوشنودى خدا هر سختى را بخود هموار نمود، و در راه (تبليغ احكام) او هر غمّ و اندوهى را جرعه جرعه نوشيد (در مدّت رسالت هر رنج كه ديد شكيبائى نمود) و نزديكان و خويشانش چند جور بودند (گروهى فداكار و دوستدار كه جان و مال در راهش مى ‏دادند، و بعضى دشمن و منافق كه در صدد تباه كردنش بر آمدند) و دوران و بيگانگان براى دشمنى با آن حضرت گرد آمدند، و عرب مهار را گسيخته متوجّه آن بزرگوار گشتند، و براى جنگ با او به شكم شترهاى بار كش خويش زدند (كه زودتر برسند) تا آنكه از دورترين محلّ و جاى آمد و رفتشان بمأوى و محلّ اقامت آن حضرت با دشمنى وارد شدند (خلاصه براى دشمنى با او از راه هاى دور بجنگ آمدند).

بندگان خدا شما را بتقوى و ترس از خدا سفارش مى ‏نمايم، و از (مكر و فريب) مردم دو رو (كه در ظاهر مسلمان و در باطن كافر هستند) برحذر مى ‏دارم (مبادا فريفته گفتار و كردارشان شده از آنها پيروى نمائيد) زيرا آنها گمراه و گمراه كننده مى ‏باشند (خودشان براه ضلالت و گمراهى رفته و ديگران را از راه راست باز داشته با خود يار مى ‏سازند) و (از دين خدا) لغزيده و لغزاننده ‏اند (خطاء كار بوده ديگران را باشتباه مى ‏اندازند)

خود را به رنگ هاى گوناگون و حالات مختلفه در آورند (هر زمان و در هر مجلسى در گفتار و كردار با اغراض فاسده و انديشه‏ هاى نادرست به رنگى در آيند تا مردم ساده لوح را بفريبند) و شما را بهر وسيله‏ اى در نظر گرفته و در هر كمين گاهى به كمين نشسته ‏اند (اگر به انديشه ‏هاى آنان پى بريد و كناره گيريد بوسائل ديگرى در صدد فريب شما بر مى ‏آيند تا بالأخره شما را با خود همراه سازند) دلهاشان (از رشك و دوروئى و دشمنى و بخل و شكّ) بيمار است (چنانكه در قرآن كريم س 2 ى 10 مى ‏فرمايد: فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً، وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ بِما كانُوا يَكْذِبُونَ يعنى در دلهاى منافقين بيمارى است، و خداوند هم بآن بيمارى مى ‏افزايد، و براى آنها بر اثر آنچه كه تكذيب مى ‏نمايند عذابى است دردناك) و ظاهرشان آراسته و پاك (بطورى كه گمان كنند آنها دوست و خواهان حقيقت هستند) در پنهانى راه مى ‏روند (انديشه‏ هاى خويش را به قسمى كه كسى بآنها پى نبرد بكار انداخته و فتنه و فساد ميكنند) و در بين درختهاى انبوه جنگل مى ‏جنبند (مانند شكارچى كه براى بدست آوردن شكار آهسته مى ‏جنبد) وصفشان به درمان ماند و گفتارشان بهبودى آرد، ولى كردارشان دردى است درمان ناپذير (با سخنان پسنديده مردم را بدور خويش گرد آورده منظور نادرست شان را انجام مى ‏دهند، چنانكه در قرآن كريم س 2 ى 204 مى ‏فرمايد: وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يُشْهِدُ اللَّهَ عَلى‏ ما فِي قَلْبِهِ وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصامِ يعنى از مردم كسى است كه گفتار او در تدبير زندگى دنيا ترا به شگفت مى ‏آورد و خدا را گواه مى ‏آورد كه دل و زبان او يكى است در صورتيكه سختترين دشمنان است) به خوشى (مردم) رشك مى ‏برند (به دوستى آسايش شان را از دستشان مى ‏گيرند) و به افتادن در سختى و گرفتارى (آنها) كوشش دارند (بين آنها سخن‏ چينى مى ‏نمايند تا جمعشان را بپراكنند و بيچاره ‏شان سازند) و اميد (شان) را نوميد ميكنند (آنها را از كارهاى خدا پسند باز مى ‏دارند)

در هر راهى براى ايشان بخاك افتاده‏اى است (براى تباه كردن راهها در نظر گرفته ‏اند) و نزد هر دلى وسيله ‏اى دارند (مى ‏توانند با هر كسى بميل و خواست او سخن گويند) و در هر غمّ و اندوهى اشكها ريزند (تا بوسيله آن مقصود خود را انجام دهند) ستودن يكديگر را بهم وام داده و پاداش آنرا انتظار مى ‏برند (يكى از خود را مى ‏ستايند تا او هم تلافى كند) چون سؤآل و درخواستى دارند در آن اصرار كنند (تا شخص را وادار بقبول درخواستشان نمايند) و هنگام ملامت (كه بخواهند كسى را متنبّه سازند) پرده درى كنند (عيوب را آشكار كرده رسوايش نمايند) و اگر آنان را (در كارى) حكم قرار دهند اسراف ميكنند (بر خلاف حقّ حكم دهند)

برابر هر حقّى باطلى و برابر هر راستى كج و برابر هر زنده ‏اى كشنده و براى هر درى كليد و براى هر شبى چراغى آماده ساخته‏اند (انواع مكر و حيله بكار برند تا بمقصود برسند)

نوميدى و بى ‏نيازى (بمال مردم) را براى طمع و آز خود وسيله قرار مى ‏دهند تا بازارشان را نگاه داشته و كالاهاى كاسدشان را كه نفيس و پاكيزه مى ‏پندارند رواج دهند (از راه تزوير خود را بى‏ علاقه بدنيا نشان داده اظهار بى ‏نيازى مى ‏نمايند تا به منظورشان برسند، سخن نادرست) مى ‏گويند، و (آنرا بحقّ) مشتبه و مانند جلوه مى ‏دهند، و (مقاصدشان را) بيان ميكنند و آنرا آرايش مى ‏نمايند (بصورت حقّ در مى ‏آورند) راه باطل را آسان نشان دهند (تا همه در آن قدم نهند) و راه تنگ (ضلالت و گمراهى) را كج ميكنند (تا از گمراهى رهائى ميسّر نباشد)

پس ايشان پيرو شيطان و شعله آتشها هستند (در قرآن كريم س 58 ى 19 مى ‏فرمايد:) أُولئِكَ حِزْبُ الشَّيْطانِ، أَلا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطانِ هُمُ الْخاسِرُونَ يعنى آن جماعت ياران و پيروان شيطانند، آگاه باشيد پيروان شيطان زيانكارانند.