آنچه مى گويم در عهده خويش مى دانم، و خود آن را پايندانم، آن كه عبرتهاى روزگار او را آشكار شود و از آن پندپذيرد و از كيفرها كه پيش چشم اوست عبرت گيرد، تقوى او را نگه دارد، و به سرنگون شدنش در شبهه ها نگذارد. بدانيد كه روزگار دگر باره شما را در بوته آزمايش ريخت، مانند روزى كه خدا پيامبر شما را برانگيخت. به خدايى كه او را به راستى مبعوث فرمود، به هم خواهيد درآميخت، و چون دانه كه در غربال ريزند، يا ديگ افزار كه در ديگ ريزند، روى هم خواهيد ريخت، تا آن كه در زير است زبر شود، و آن كه بر زبر است به زير در شود، و آنان كه واپس مانده اند، پيش برانند، و آنان كه پيش افتاده اند واپس مانند. به خدا سوگند، كلمه اى از حق را نپوشاندم، و دروغى بر زبان نراندم كه از چنين حال و چنين روز، آگاهم كرده اند هان اى مردم! خطاكاريها چون اسبهاى بد رفتارند و خطاكاران بر آن سوار، عنان گشاده مى تازند تا سوار خود را به آتش دراندازند. (مى گويم، زيبايى اين سخن كوتاه نه چندان است كه بتوان گفت، و بيننده و يا شنونده درماند كه درى بدين زيبايى، كه تواند سفت؟ و زياده بر آن چه گفتيم، در فصاحت تا بدان پايه است كه زبان در وصف آن درماند، و انديشه آدمى خود را به ژرفاى آن نرساند، و اين نكته را كه گفتم نداند جز كسى كه در اين صنعت بسى توسن فكرت راند، (و درنيابد آن را مگر مردم دانا.))

هان اى مردم! پرهيزگارى بارگيهايى را ماند رام، سواران بر آنها عنان بدست و آرام. مى رانند تا سواران خود را به بهشت درآرند. از ديرباز حق و باطل در پيكارند و هر يك را گروهى خريدار. اگر باطل پيروز شود شيوه ديرين او است، و اگر حق اندك است، روزى، قدرت قرين اوست، اما كم افتد كه بينى، آب رفته در جو است.

آن كه بهشت و دوزخ را پيش روى خود بيند، آسوده ننشيند. مردم سه دسته اند: سختكوشى كه رستگار است، جوينده اى كه كندرواست و اميدوار است، تقصيركارى كه به آتش دوزخ گرفتار است. چپ و راست كمينگاه گمراهى است، و راه ميانگين راه راست الهى است. كتاب خدا و آيين رسول آن را گواه است، و سنت را گذرگاه است، و بازگشت بدان جايگاه است. هر كه دعوى كرد تباه گرديد، و هر كه دروغ بر بافت زيان ديد، و هر كه به پيكار حق گراييد دست به خون خود آلاييد، و در نادانى مرد اين بس است كه نداند چه كس است. بنيادى را كه بر پرهيزگارى استواراست چيزى نلرزاند، و كشتزارى كه آب تقوى خورد، تشنه نماند. مردم! درون خانه خويش جاى گيريد، و راه آشتى با يكديگر را در پيش، و به توبه گراييد و جز پروردگار خود كسى را مستاييد، و جز خود را ملامت منماييد.