در مهلتي از جانب خدا به سر مي برد. هوا و ميلش با غفلت زدگان است بامدادان که سر از خواب بردارد، دمساز گنهکاران است. نه راه راست براي حرکت پيش مي گيرد و نه از پيشوايي راهنما پيروي مي نمايد.

از جمله سخنان آن حضرت است: تا آنگاه که خداوند توانا از روي جزاي گناه آنان پرده بردارد، و آنان را از حجاب هاي غفلتشان بيرون بياورد. در اين هنگام است که با اموري روياروي شوند که پشت به آن ها داشتند، و پشت گردانند به آنچه که رو به آن ها کرده بودند. غفلت زدگان از آنچه که به عنوان مطلوب دريافته بودند، سودي نبردند و از آن امور که خود را نيازمند آن ها مي دانستند به نفعي نرسيدند.

من خودم را و شما را از موقعيت غفلت زدگي برحذر مي دارم. پس هر کس براي خود به وسيله خويشتن منتفع گردد. جز اين نيست که انسان بينا کسي است که بشنود و در آن بينديشد، و نظر کند و بينا شود و از تجارب دنيا بهره گيرد. سپس در راه است و روشن حرکت کند و از سقوط در سيه چال ها، و از گمراهي در کژراهه ها بپرهيزد. و گمگشتگان وادي معصيت را به وسيله کجروي در مسير حق، يا تحريف و اخلال در گفتار، يا به وسيله ترس و هراس در صدق و صفا بر ضرر خود کمک نکند.

پس بيدار شو اي شنونده و به خود آي از آن مستي که تو را از تو ربوده و از غفلتي که تو را در خود فرو برده است. و از شتاب و حرص و آز در امور دنيوي (بيش از نيازهاي ضروري) کم کن، و خوب بينديش در آنچه که با زبان پيامبر امي (صلي الله عليه و آله )به تو رسيده است، اموري که چاره و گريز از آنها امکان پذير نيست. مخالف باش با هر کسي که مخالفت کند با آنچه که از پيامبر به تو رسيده و روي به بيگانه دارد.

و را رها کن تا روزگار خود را با آنچه که براي خود پسنديده است، سپري کند. فخر و مباهات را بگذار و کبرت را ساقط نما. گوري را (که آخرين منزلگه حيات طبيعي تو است) به ياد بياور، زيرا که بالاخره گذارت به همان خاک تيره خواهد افتاد. و همانگونه که ديگران را جزا داده اي، مجازات کارهاي خود را خواهي ديد. همان را درو خواهي کرد که کشته اي. با آنچه امروز براي آينده اندوخته اي، روياروي خواهي گشت. براي گامي که خواهي برداشت، راه هموار کن و توشه براي آن روز که به انتظارت است، از پيش بفرست. اين شنونده، برحذر باش و برحذر باش اي غوطه ور در غفلت، بکوش و بکوش. (و هيچ کس تو را مانند خداوند خبير و آگاه، مطلع از حقايق نخواهد ساخت.)

از حتمي ترين دستورات خداوندي در قرآن حکيم که بر مبناي آن ها پاداش مي دهد و عذاب مي کند و ملاک رضايت و خشنودي او است اينست:هيچ بنده اي اگر چه خويشتن را به تلاش وادارد و عمل خود را خالص نمايد، سودي نخواهد داشت اگر از اين دنيا برون رود و خداي خود را با يکي از خصلتهاي ذيل که از آن ها توبه نکرده است ديدار نمايد:
شرک به خدا بورزد در آن عبادات که خدا براي او مقرر فرموده است. تسکين (تشفي) پيدا کند و غضب خود را بخواباند با کشتن نفسي. عيب کسي را به خاطر کاري که انجام داده است، بر زبان راند. يا با بدعتي که در دينش گذارد، برآورده شدن حاجتي را از مردم بخواهد.

با دورويي با مردم ارتباط برقرر مي نمايد. در ميان مردم با دو زبان رفتار مي کند. تعقل کن اين پند را، زيرا هر مثلي، دليل است براي مثل و شبيه خود،همت و هدف چهارپايان سير کردن شکم است. و قطعي است که هدف جدي درندگان دشمني با غير خويشتن. همت و کوشش زنان آراستن زندگي دنيوي و فساد در آن است. مردم با ايمان، فروتن و متواضعند. مردم با ايمان خوف و رجا درباره خدا دارند. مردم با ايمان از خداوند بيمناکند.