و ستايش مي کنم خدا را و از او ياري مي جويم براي دور کردن و طرد شيطان و براي اجتناب از طناب ها و وسايل حيله گريهاي آن پليد. و شهادت مي دهم بر اين که خداوندي جز آن خداي يگانه نيست. و شهادت مي دهم به اين که محمد (صلي الله عليه و آله )بنده و فرستاده و پسنديده و برگزيده او است. هيچ کسي در فضيلت با او برابر نتواند کرد و فقدانش قابل جبران نخواهد بود.

جوامع بشري بعد از گمراهي تاريک و جهالتي که بر همه غالب بود و خشونتي بسيار سخت، به وسيله او روشن گشت. در آن هنگام مردم محرمات را حلال مي شمردند، و انسان حکيم را پست و خوار مي نمودند. در دوراني بي خبر از علم و معرفت و دور از دين و فرهنگ زندگي مي کردند و بر کفر و تباهي مي مردند.

سپس شما طايفه عرب نشانه گاه بلاها و گرفتاريها هستيد که نزديک شده است. بترسيد از مستي هاي نعمت، و برحذر باشيد از سختي هاي عذاب و انتقام، و قدم ثابت نماييد در تاريکي هاي غبار شبهه و انحرافات فتنه در هنگام بروز باطن و ظهور پنهاني و برپا گشتن قطب و گرديدن آسياي آن. فتنه از راه هاي پنهاني به حرکت درمي آيد و به رسوايي و شناعت و زشتي آشکار منتهي مي گردد. نشو و نماي فتنه مانند نشو و نماي جوان زيبا و دلربا است، و آثار آن، همانند آثار سنگها است (که اگر به جايي زده شود باقي مي ماند). ستمکاران فتنه را با عهد و پيمان هايي که با يکديگر مي بندند، به يکديگر واگذار مي کنند.

اولين شخص يا اشخاص فتنه گر فرمانده آخرين اشخاص فتنه جو است. و آخرين آنان، از اولين آنان پيروي مي کند. آن فتنه انگيزان درباره دنياي پست با يکديگر به رقابت برمي خيزند و مانند سگان بر سر اين مردار متعفن، با هم به ستيزه مي پردازند. و در اندک زمان، پيرو از پيشرو برائت خواهد جست و فرمانبر از فرمانده.

آنان با عداوت و کينه توزي از يکديگر جدا مي شوند و همديگر را با لعنت ديدار مي کنند. سپس طلايه فتنه اضطراب انگيز و شکننده و خزنده (از راه) مي رسد. پس دل هايي که پيش از آن با استقامت بودند، مي لغزند و مرداني پس از سلامت نفس گمراه مي گردند. در آن هنگام که فتنه هجوم بياورد، هوا و خواهشها مختلف شود، و آراء و نظريات در موقع بروز آن مشتبه گردد. هر کس که به آن فتنه نزديک شود. او را مي برد و مي شکند و کسي را که در آن تلاش مي کند، محو و نابود مي سازد.

مردمان در آن فتنه همانند خران وحشي در گله با دندان هايشان يکديگر را بيازارند. و در آن فتنه طناب بسته اسلام مضطرب و حقيقت امر تاريک و مبهم مي گردد. در آن آشوب، حکمت، فروکش مي کند، و ظلمت به سخن گفتن درمي آيد. آن فتنه، باديه نشينان را با تيشه و وسيله تراش مي سايد و مي تراشد، و با سينه خود آنان را مي کوبد و نرم مي کند. تک روان در غبار آن فتنه ها تباه شوند، و سواران در راه آن به هلاکت افتند، يا قضاي تلخ درآيد، و خون هاي گرم بدوشد و خراب کند منار (نشان ها و علايم) دين را و يقين محکم را بشکند.

مردم هوشيار و باکياست از آن فرا کنند و مردم پليد به تدبير و مديريت آن برخيزند. رعد و برق بسيار به راه بيندازد و به شدت عرض اندام نمايد. خويشاونديها در آن فتنه از هم بگسلد، و بر مبناي آن از اسلام دوري گزيده شود. آن کس که از آن فتنه برائت جويد، بيمار است و آن کس که بخواهد با آن حرکت نمايد، ماندگار است.

انسان هاي با ايمان در آن زمان، يا کشته شدگاني هستند که خونشان به هدر رفته است و يا ترسندگاني که جوياي پناهند. آنان را با پيمان سوگند و ايمان نمايي بفريبند. پس نباشيد شما از نشانه هاي فتنه و علايم بدعتها، و ملتزم شويد به آنچه که طناب جماعت (حقيقي) مسلمانان به آن بسته و ارکان اطاعت خداوندي بر آن بنا نهاده شده است و به بارگاه خدا، ستمديده وارد شويد و ستمکار وارد نشويد.

و بپرهيزيد از حرکت در راه هايي که شيطان هموار نموده و خصومت در آن، تمرکز يابد و داخل نکنيد به شکم هايتان لقمه هاي حرام را زيرا شما در ديدگاه آن خداوندي هستيد که معصيت را براي شما حرام و راه هاي اطاعت را براي شما سهل و هموار فرموده است.