هر یک از آن دو نفر (طلحه و زبیر)، امیدوار است که حکومت به دست او بیفتد
و آن را به سوى خود مى کشد،نه به سوى رفیقش، آن ها نه به وسیله رشته الهى به او تقرب جسته اند و نه به وسیله اى به او نزدیک شده اند، بلکه هر یک، بار کینه رفیقش را بر دوش مى کشد، و به زودى پرده از روى آن برداشته خواهد شد! به خدا سوگند! اگر این دو به آنچه مى خواهند، برسند (و حکومت را در دست گیرند)،
این یکى جان دیگرى را مى گیرد، و آن دیگرى مى خواهد این را از میان بردارد. (هم اکنون) گروه طغیانگر و فتنه انگیز به پا خاسته اند، کجا هستند پاداش طلبان از خدا (و مجاهدان مخلص) که در برابر آن ها بایستند و آتش فتنه را خاموش کنند در حالى که سنت ها براى آن ها بیان شده، و از پیش به آن ها خبر داده اند؟ (به یقین) براى هر ضلالتى، علتى است و براى هر پیمان شکنى، دستاویز و بهانه اى (هرگز فریب این بهانه ها را نخورید).
به خدا سوگند! من همچون کسى نخواهم بود که صداى بر سر و سینه کوبیدن سوگواران و نداى خبرگزار مرگ را بشنود، و نزد گریه کنندگان حضور یابد، اما عبرت نگیرد (هرگز در برابر تحرکات دشمن غافلگیر نخواهم شد).