(اى خلیفه!) خداوند بر عهده گرفته است که حوزه اسلام را براى پیروان این دین سربلند سازد و نقاط ضعف آن ها را بپوشاند.
آن کس که آن ها را در آن هنگام که اندک بودند، و کسى به کمک آن ها نمى شتافت یارى کرد،
و در آن موقع که به دلیل کمى نفرات قدرت دفاع از خود را نداشتند از آن ها دفاع کرد، زنده است و هرگز نمى میرد!

هرگاه تو خود به سوى دشمن حرکت کنى و در میدان نبرد با آن ها روبه رو شوى و مغلوب گردى، پناهگاهى براى مسلمین در شهرهاى دوردست باقى نمى ماند و (در چنین شرایطى) بعد از تو کسى نیست که به او مراجعه کنند. بنابراین مرد جنگ آزموده اى را به سوى آن ها بفرست و گروهى که آزمون خود را (در جنگ ها) پس داده اند و خیرخواه اند با او همراه ساز، اگر خداوند پیروزى نصیب کند، همان است که تو مى خواهى و اگر شکل دیگرى رُخ داد (اشاره به این که شکست دامن مسلمین را بگیرد) تو پشتیبان مردم و پناهگاه مسلمین خواهى بود!