خطبه صد و سی و سوم

فراز

متن عربی

متن فارسی

خطبه صد و سی و سوم

عظمت خداوند و قرآن و پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) و اندرز مردم

فراز

متن عربی

متن فارسی

عَظَمَةُ اللّهِ تَعالى

وَ انْقَادَتْ لَهُ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةُ بِأَزِمَّتِهَا، وَ قَذَفَتْ إِلَیْهِ السَّماوَاتُ وَ الْاَرَضُونَ مَقَالِیدَهَا، وَ سَجَدَتْ لَهُ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصَالِ الْاَشْجَارُ النَّاضِرَةُ، وَ قَدَحَتْ لَهُ مِنْ قُضْبَانِهَا، النِّیرَانَ الْمُضِیئَةَ، وَ آتَتْ أُکُلَهَا بِکَلِمَاتِهِ، الِّثمَارُ الْیَانِعَةُ.

عظمت پروردگار

دنیا و آخرت، زمام هاى خود را به خداوند سپرده و مطیع او هستند، آسمان ها و زمین ها کلیدهاى خود را به دست قدرت او افکنده اند، و درختان سرسبز هر صبحگاهان و شامگاهان در برابر او سجده مى کنند و به فرمان او از شاخه هاى خود آتش هاى پرنور مى افروزند، و میوه هاى رسیده آن ها به فرمان خدا (در هر زمان) غذا (ى انسان ها) را فراهم ساخته اند.

القُرْآنُ

منهَا: وَ کِتَابُ اللّهِ بَیْنَ أَظْهُرِکُمْ نَاطِقٌ لا یَعْیَا لِسَانُهُ، وَ بَیْتٌ لا تُهْدَمُ أَرْکَانُهُ، وَ عِزٌّ لا تُهْزَمُ أَعْوَانُهُ.

ویژگى هاى قرآن

کتاب خداوند در میان شماست. سخن گویى است که هرگز زبانش (از حق گویى) خسته نمى شود،
و خانه اى است که پایه هایش هرگز فرو نمى ریزد، و قدرتى است که هیچ گاه یارانش شکست نمى خورند!

رَسُولُ اللّهِ

منهَا: أَرْسَلَهُ عَلَى حِینِ فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ، وَ تَنَازُعٍ مِنَ الْاَلْسُنِ، فَقَفَّى بِهِ الرُّسُلَ، وَ خَتَمَ بِهِ الْوَحْیَ،فَجَاهَدَ فِی اللّهِ الْمُدْبِرِینَ عَنْهُ، وَ الْعَادِلِینَ بِهِ.

ویژگى هاى پیامبر (صلی الله علیه و آله)

خداوند، او (پیامبر اسلام) را پس از یک دوران فترت و فاصله از پیامبران پیشین فرستاد، به هنگامى که هر کسى به گونه اى (از مذهب خود) سخن مى گفت (و نزاع در میان آن ها درگرفته بود) او را به دنبال رسولان (پیشین) فرستاد (تا برنامه هاى آن ها را کامل کند) وحى (خود) را با او پایان داد. و او در راه خدا با کسانى که به خدا پشت کرده و آن ها که براى او همتایى قرار داده بودند به جهاد پرداخت.

الدُّنْیا

منهَا: وَ إِنَّمَا الدُّنْیَا مُنْتَهَى بَصَرِ الْاَعْمَى، لا یُبْصِرُ مِمَّا وَرَاءَهَا شَیْئاً، وَ الْبَصِیرُ یَنْفُذُهَا بَصَرُهُ، وَ یَعْلَمُ أَنَّ الدَّارَ وَرَاءَهَا. فَالْبَصِیرُ مِنْهَا شَاخِصٌ، وَ الْاَعْمَى إِلَیْهَا شَاخِصٌ. وَ الْبَصِیرُ مِنْهَا مُتَزَوِّدٌ،
وَ الْاَعْمَى لَهَا مُتَزَوِّدٌ.

ارزش دنیا

به راستى که دنیا منتهاى دید کوردلان است، و ماوراى آن، چیزى نمى بینند، در حالى که شخص بصیر و روشن ضمیر، دیدش در آن نفوذ مى کند و از آن مى گذرد، و مى داند که سراى جاویدان وراى آن است.
از این رو، شخص بصیر و بینا آماده کوچ کردن از دنیاست، حال آن که، کوردلِ اعمى، چشمش را به آن دوخته و به سوى آن حرکت مى کند. انسان بصیر و بینا از آن، زاد و توشه برمى گیرد، در حالى که کوردل براى آن، زاد و توشه مى اندوزد!

عِظَةُ النّاسِ

منهَا: وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ لَیْسَ مِنْ شَیْءٍ إِلَّا وَ یَکَادُ صَاحِبُهُ یَشْبَعُ مِنْهُ وَ یَمَلُّهُ، إِلَّا الْحَیَاةَ، فَإِنَّهُ لا یَجِدُ فِی الْمَوْتِ رَاحَةً. وَ إِنَّمَا ذَلِکَ بِمَنْزِلَةِ الْحِکْمَةِ الَّتِی هِیَ حَیَاةٌ لِلْقَلْبِ الْمَیِّتِ، وَ بَصَرٌ لِلْعَیْنِ الْعَمْیَاءِ، وَ سَمْعٌ لِلْاُذُنِ الصَّمَّاءِ، وَ رِیٌّ لِلظَّمْآنِ، وَ فِیهَا الغِنَى کُلُّهُ، وَ السَّلامَةُ. کِتَابُ اللّهِ تُبْصِرُونَ بِهِ، وَ تَنْطِقُونَ بِهِ، وَ تَسْمَعُونَ بِهِ، وَ یَنْطِقُ بَعْضُهُ بِبَعْضٍ، وَ یَشْهَدُ بَعْضُهُ عَلَى بَعْضٍ، وَ لا یَخْتَلِفُ فِی اللّهِ، وَ لا یُخَالِفُ بِصَاحِبِهِ عَنِ اللّهِ. قَدِ اصْطَلَحْتُمْ عَلَى الْغِلِّ فِیَما بَیْنَکُمْ، وَ نَبَتَ الْمَرْعَى عَلَى دِمَنِکُمْ. وَ تَصَافَیْتُمْ عَلَى حُبِّ الْآمَالِ، وَ تَعَادَیْتُمْ فِی کَسْبِ الْاَمْوَالِ.
لَقَدِ اسْتَهَامَ بِکُمُ الْخَبِیثُ، وَ تَاهَ بِکُمُ الْغُرُورُ، وَ اللّهُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى نَفْسِی وَ أَنْفُسِکُمْ.

اندرز به مردم

بدانید که در دنیا انسان ممکن است از هر چیزى سیر شود جز از حیات و زندگى (که هرگز از آن سیر نخواهد شد)؛ چرا که در فقدان آن احساس راحتى نمى کند. این (حیات و زندگى) همانند علم و دانش است که حیاتِ قلبِ مُرده، و بینایىِ چشمِ نابینا، و شنوایىِ گوشِ ناشنوا، و مایه سیراب شدن تشنگان است، و بى نیازى و سلامت کامل، تنها در آن مى باشد. این کتاب خداست که به وسیله آن (حقایق را) مى بینید و با آن سخن مى گویید و به وسیله آن مى شنوید، بخشى از آن، از بخش دیگر سخن مى گوید، (و متشابهات در پرتو محکمات تفسیر مى شود) بعضى گواه بعضى دیگر است (و یکدیگر را تأیید مى کنند). آنچه درباره خدا مى گوید، هماهنگ است (و اختلافى در آن نیست) و آن کس را که دوستش مى باشد از خدا جدا نمى سازد. شما در میان خود بر خیانت و حسد و کینه و رزى توافق کرده اید، و گیاهان متعفن بر مزبله (افکار) شما روییده است.
در محبّت و دلبستگى به آرزوها هماهنگ شده اید، ولى در کسب اموال به دشمنى پرداخته اید. شیطان شما را سرگردان ساخته (و راه سعادت ونجات را گم کرده اید) و این فریب کار شما را به هلاکت افکنده است!
از خدا براى (نجات) خویش و شما یارى مى طلبم.

درباره ما:

پايگاه تخصصی نهج البلاغه در سال 1383 مصادف با عید سعید غدیر خم توسط مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت (علیهم السلام) با هدف آشنایی هر چه بیشتر با اندیشه های امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام و معارف بلند نهج البلاغه تأسیس گردید و سعی دارد پاسخگوی