اي اهل سرزمين وحشتناك، و محل هاي خشك و بي آب و علف و گورهاي تاريك، اي آرميدگان در خاك، اي اهل غربت و تنهايي، اي غوطه وران در وحشت، شما طلايه داران ماييد كه بر ما سبقت گرفتيد و ما به دنبال شما مي آييم و به شما مي رسيم. اما خانه هايي كه از خود گذاشتيد و رفتيد، پس از شما آمدند و در آنها مسكن گزيدند و شوهرها زن انتخاب كردند و زن ها شوهر. و اما اموال ميان وارثان تقسيم شد. اين بود خبري كه ما زندگان براي شما داشتيم، حال خبر شما براي ما چيست؟

سپس آن حضرت به ياران خود متوجه شد و فرمود: بدانيد اگر به آنان اجازه سخن گفتن داده مي شد، خبر مي دادند و مي گفتند: (يقينا بهترين توشه براي ابديت تقوي است).