اي اباذر، قطعا تو براي خدا خشمگين گشتي، پس به آن خداوند اميدوار باش که براي او غضب کردي. اين مردم براي دنياي خود از تو بيمناک گشتند، و تو براي دين خود از آنان به ترس افتادي. پس اي اباذر، رها کن براي آنان آنچه را که براي داشتن آن از تو بيمناک شدند. و بگريز از آنان به جهت آن دين که از آنان درباره آن به ترس و وحشت افتادي.

چه بسيار است نياز آن قوم به جلوگيري تو از ناشايسته هاي آنان. و چه بسيار است بي نيازي تو از آنچه تو را از آن منع نمودند. و به زودي خواهي فهميد کيست فردا کسي که از اين کشاکش سود خواهد برد و کسي که بيش از ديگران مورد رشک قرار خواهد گرفت. و اگر آسمان ها و زمين ها بر روي بنده اي بسته شود، سپس آن بنده به خداوند سبحان تقوا بورزد، خداوند براي او از آسمان ها و زمين هاي بسته شده گريزگاهي باز مي کند.

اي اباذر، هيچ کسي و هيچ چيزي جز حق با تو مانوس نباشد و هيچ کسي و هيچ چيزي تو را جز باطل به وحشت نيندازد. اگر دنياي آنان را مي پذيرفتي، دوستت مي داشتند. و اگر مقداري از دنياي آنان را به خود اختصاص مي دادي، تو را امين مي پنداشتند.