جستجو در سایت نهج البلاغه

[custom_search_formss]
  • بخش :

حکمت صد و بیست و سوم

فراز

متن عربی

متن فارسی

حکمت صد و بیست و سوم

و فرمود:

    فراز

متن عربی

متن فارسی

1

طُوبَى لِمَنْ ذَلَّ فِي نَفْسِهِ وَ طَابَ كَسْبُهُ وَ صَلَحَتْ سَرِيرَتُهُ وَ حَسُنَتْ خَلِيقَتُهُ وَ أَنْفَقَ الْفَضْلَ مِنْ مَالِهِ وَ أَمْسَكَ الْفَضْلَ مِنْ لِسَانِهِ وَ عَزَلَ عَنِ النَّاسِ شَرَّهُ وَ وَسِعَتْهُ السُّنَّةُ وَ لَمْ يُنْسَبْ إلَى الْبِدْعَةِ .(أقول و من الناس من ينسب هذا الكلام إلى رسول الله ( صلى الله عليه وآله ) و كذلك الذي قبله)

خوشا آن كه خود را خوار انگاشت، و كسبى پاكيزه داشت، و نهادش را از بدى بپرداخت، و خوى خود را نيكو ساخت و زيادت مالش را بخشيد و زبان را از فزون گويى در كشيد، و شر خود را به مردم نرساند و سنت او را كافى بود، و خود را به بدعت منسوب نگرداند.(مى گويم بعضى اين فقره و آن را كه پيش از آن است به رسول خدا (صلی الله علیه وآله) نسبت داده اند.)

برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
[custom_search_form]
  • بخش :