گویى مرگ در دنیا بر غیر ما نوشته شده و گویى حق در آن بر غیر ما واجب گشته و گویى این مردگانى که مى بینیم مسافرانى هستند که به زودى به سوى ما بازمى گردند. ما آن ها را در قبرشان جاى مى دهیم و میراثشان را مى خوریم (و چنان غافل و بى خبریم که) گویى بعد از آن ها جاودانه مى مانیم به علاوه ما هر واعظ واندرز دهنده اى را فراموش کرده ایم در حالى که هدف حوادث و آفات نابودکننده قرار داریم (بنابراین چه جاى غفلت و فراموشى و خنده و بى خبرى است؟!).