جستجو در سایت نهج البلاغه

[custom_search_formss]
  • بخش :

حکمت صد و بیست دوم

فراز

متن عربی

متن فارسی

حکمت صد و بیست دوم

امام دنبال جنازه ای‌ می‌ رفت شنید مردی‌ می‌ خندد، فرمود:

    فراز

متن عربی

متن فارسی

1

كَاَنَّ الْمَوتَ فيها عَلى غَيْرِنا كُتِبَ، وَ كَاَنَّ الْحَقَّ فيها عَلى غَيْرِنا وَجَبَ، وَ كَاَنَّ الَّذى نَرى مِنَ الاَْمْواتِ سَفْرٌ عَمّا قَليل اِلَيْنا راجِعُونَ، نُبَوِّئُهُمْ اَجْداثَهُمْ، وَ نَأْكُلُ تُراثَهُمْ

امام دنبال جنازه ای‌ می‌ رفت شنید مردی‌ می‌ خندد، فرمود: گویا مردن در این جهان را برای‌ غیر ما ثبت کرده اند، و انگار حق بر غیر ما واجب شده، و خیال می‌ کنی‌ مردگانی‌ که می‌ بینیم مسافرانی‌ هستند که به زودی‌ به جانب ما بازمی‌ گردند، آنان را در قبرهایشان می‌ نهیم و ارثشان را می‌ خوریم،

2

كَاَنّا مُخَلَّدُونَ بَعْدَهُمْ، ثُمَّ قَدْ نَسينا كُلَّ واعِظ وَ واعِظَة، وَ رُمينا بِكُلِّ فادِح وَ جائِحَة.

گویی‌ ما پس از آنها جاودان خواهیم بود، که پند پنددهندگان را از یاد بردیم، و نشانه هر بلای‌ سخت و سنگین شدیم.

برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
[custom_search_form]
  • بخش :