امّا بنى مخزوم (طايفه اى از قريش) گل خوشبوى قريش هستند (زيرا مردانشان زيرك و زنانشان آراسته اند) سخنان مردانشان (بجهت شيرين زبانى) و زناشويى با زنانشان را (بر اثر آراستگى) دوست مى دارى، و امّا بنى عبد شمس (طايفه ديگر از قريش) دوربين ترين قريش مى باشند از رأى و انديشه و جلوگيرنده ترين آنانند چيزيرا كه پشت سر ايشان است (در پيشآمدها يگانه اند)

و امّا ما (بنى هاشم، طايفه ديگر از قريش) بخشنده تريم آنچه را (دارائى) كه در دست مان است، و جوانمردتريم به جا ندادن هنگام مرگ (در ميدان جنگ از كشته شدن باك نداريم) و ايشان (بنى عبد شمس كه بنى اميّه از آنها هستند از روى شمار) بيشترند، و (در آميزش) بسيار فريبنده و زشت رو مى باشند، و ما (در گفتار) فصيحتر (رساتر) و نيك خواه تر و (در معاشرت) خوشروتر هستيم.