(مردم جهان سخت در گمراهى بودند) تا این که خداوند محمّد (صلی الله علیه و آله) را مبعوث کرد که گواه بر اعمال آن ها و بشارت دهنده (به پاداش هاى الهى در برابر نیکى ها) و بیم دهنده (از کیفر الهى در برابر زشتى ها) بود. در کودکى شایسته ترین مخلوق، و در بزرگسالى نجیب ترین و شایسته ترین آنان بود. اخلاقش از همه پاکان، پاک تر، و باران جود وسخایش، از همه بادوام تر بود.

شما (اى افراد ضعیف الایمان) زمانى از لذّت و زرق و برق دنیا بهره بردید و از پستان آن شیر نوشیدید،
که افسارش رها، و تنگ جهازش گشوده بود. (و کار شما به جایى رسید که) حرام دنیا در نظر گروهى، همچون درخت سدر بى خار بود و حلالش دور دست بلکه غیر موجود! به خدا سوگند! دنیایى که شما با آن روبه رو هستید، همچون سایه اى است گسترده، تا سرآمدى معیّن. امروز زمین براى شما آزاد و بى مانع دست هایتان باز است، در حالى که دست رهبران (الهى شما) درباره شما بسته است؛ شمشیرهاى شما بر آنان مسلّط، و شمشیرهاى آنان از شما بازگرفته شده است؛ ولى آگاه باشید! هر خونى خونخواهى دارد. و هر حقّى صاحب و طالبى. و انتقام گیرنده خون هاى ما مانند کسى است که داور خویش است (که چیزى را فروگذار نخواهد کرد،) و او خداوندى است که از گرفتن و مجازات کسى ناتوان نگردد و هیچ کس از پنجه عدالتش نگریزد. اى بنى امیّه! به خدا سوگند! به زودى این خلافت را در دست دیگران و در خانه دشمنان خود خواهید دید.
آگاه باشید! بیناترین چشم ها آن است که شعاعش در دل نیکى ها نفوذ کند، و شنواترین گوش ها آن است که اندرزها را در خود جاى دهد و پذیرا گردد!.

اى مردم! چراغِ قلبِ خود را از شعله (پرفروغ) واعظ باعمل، روشن سازید، و ظرف وجود خویش را از آب زلال چشمه اى که از آلودگى ها پاک است، پُر کنید. اى بندگان خدا! بر نادانى هاى خود تکیه نکنید و تسلیم هوس هاى خویش نشوید! زیرا آن کس که در این مقام برآید (و تکیه بر جهالت و هوا و هوس ها کند) همچون کسى است که بر لب پرتگاهى که در شُرُف فروریختن مى باشد قرار گرفته است. او بار هلاکت را بر دوش مى کشد و از جایى به جاى دیگر مى برد و براى توجیه آراى ناپخته و ضدّ و نقیض خویش، مطالب نامتناسب را به هم پیوند مى دهد. از (نافرمانى) خدا بپرهیزید! و شکایت خویش را نزد کسى که نمى تواند مشکل شما را حل کند و توان ندارد که با فکر خود گره از کار شما بگشاید، نبرید.

به یقین امام و پیشوا جز وظایفى که به امر خداوند بر عهده او نهاده شده، وظیفه اى ندارد؛ یعنى ابلاغ مواعظ به همه مردم و تلاش و کوشش در خیرخواهى در تمام زمینه ها، احیاى سنّت پیامبر (صلی الله علیه و آله) (و اجراى تمام قوانین الهى) و اجراى حدود الهى درباره تمام مستحقّین، بدون تبعیض و بى کم و کاست، و احقاق حقوق و پرداختن سهم همگان (از بیت المال). (امّا وظیفه شما این است که) در فراگرفتن علم بکوشید، پیش از آن که درخت آن بخشکد و قبل از آن که به خود مشغول گردید علم و دانش را از معدن آن که نزد اهلش مى باشد استخراج کنید. مردم را از منکرات بازدارید، و خودتان نیز مرتکب نشوید! چرا که شما موظّف هستید خود، ترک گناه کنید، آنگاه مردم را از آن نهى نمایید!.