و اكنون هنگام آن است كه گزيده هاي سخن امير مؤمنان عليه السّلام را پايان دهيم، حالي كه خداي سبحان را بر اين منّت كه نهاد و توفيقي كه به ما داد سپاس مي گوييم. كه آنچه پراكنده بود فراهم كرديم و آنچه دور مي نمود نزديك آورديم. و چنانكه در آغاز بر عهده نهاديم بر آنيم كه برگهاي سفيد در پايان هر باب بنهيم تا آنچه از دست شده و به دست آريم در آن برگها بگذاريم. و بود كه سخني پوشيده آشكار شود و از آن پس كه دور مي نمود به دست آيد. و توفيق ما جز با خدا نيست. بر او توكل كرديم و او ما را بسنده و نيكوكار گزار است.

و اين در رجب سال چهار صد از هجرت است و درود بر سيد ما محمد خاتم پيمبران و هدايت كننده به بهترين راه و بر آل پاك و ياران او باد كه ستارگان يقين اند.