و شما را از دنيا برحذر مي دارم. زيرا اين دنيا شايسته استقرار براي سکونت نيست. و خانه اي نيست که بتوان اميد عالم حيات (دايمي) به آن بست. آراسته با نمودهاي فريبايش، و فريبنده با آرايش بي اساسش. سرايي است موهون و محقر در نزد پروردگارش که حلالش را با حرامش و خيرش را با شر و زندگي اش را با مرگ و شيرينش را با تلخش درآميخته است.

خداوند متعال اين دنيا را براي اولياء خود صاف (و بدون مشکلات) مقرر نفرموده. و براي دشمنانش امساک از آن ننموده است. خير اين دنيا ناچيز است، و شر آن هميشه حاضر. جمع شده اش رو به فناست، و ملکش ربوده شدني، و آبادش رو به ويراني. پس چيست نفع آن خانه اي که از بنيادش شکسته مي شود. و چه منفعتي است در عمري که در اين دنيا مانند فناي زاد و توشه اش رو به زوال است و چه سودي است در امتداد آن مدت که مانند قطع شدن حرکت به پايان مي رسد.

اي مردم، آنچه را که خداوند بر شما مقرر فرموده است، مطلب و مطلوب خود تلقي کنيد، و از اداي حق خداوندي آنچه را که از شما خواسته است، مسالت نماييد. و دعوت مرگ را پيش از آن که شما را (براي عبور از پل زندگي) بخوانند، به گوش هاي خود شنوانيد.
دلهاي پارسايان در اين دنيا مي گريد اگر چه بخندند، و اندوه آنان سخت مي شود اگر چه شادمان باشند. خصومت آنان با نفس هاي اماره شان فراوان است، اگر چه به آنچه به آنان روزي شده باشد مورد غبطه باشند.

ذکر فرا رسيدن پايان زندگي ها از دل هايتان ناپديد و آرزوهاي بي اساس و دروغين در قلوبتان حاضر است. در نتيجه، دنيا شما را پيش از آخرت گشته است. و جز اين نيست که شما بر مبناي دين خداوندي، برادران يکديگريد. ميان شما جدايي نينداخته است مگر پليدي درون ها و بدي نيتهايتان. به اين جهت است که به کمک هم نمي شتابيد و خيرخواه يکديگر نيستيد و به همديگر نمي بخشيد و مهر نمي ورزيد.

شما را چه شده به شما که از اندکي از دنيا که مي يابيد شادمان مي شويد. ولي بسياري از آخرت که از آن محروم مي گرديد، شما را اندوهگين نمي سازد! چه شده است که اگر اندکي از دنيا از شما فوت مي شود، پريشان مي گرديد، تا آنجا که در صورتهاي شما نمودار مي شود. و تحمل شما درباره چيزي از دنيا که از شما دور شده است کم مي گردد. گويي اين دنيا اقامتگاه ابدي است و متاع آن براي شما پايدار خواهد ماند.

و کسی از شما را رويارويي با برادرش براي اظهار عيب او جلوگيري نمي کند، مگر ترس از آن که او هم با اظهار عيبي مانند عيب او رو در رو شود. دست اتحاد به هم داديد که آخرت را رها کنيد و به دنياي زودگذر محبت بورزيد، و دين هر يک از شما براي يک بار ليسيدن آن با زبان شده است. (اين کارهاي شما) مانند کار کسي است که از عمل خود آسوده و رضايت مولايش را به دست آورده است.