حمد خداي راست که فضل خود را در ميان مردم بگسترانيد، و دست خود را براي بخشايش به آنان برگشاد. ستايش او را مي گوييم در همه امورش، و ياري از او مي طلبيم براي اداي حقوقش، و شهادت مي دهيم که جز او خدايي نيست و به اين که محمد (صلي الله عليه و آله )بنده و رسول او است.

خداوند سبحان او را با امر خود براي اظهار حق و گويايي ذکرش فرستاد. او رسالت را با کمال امانت ادا کرد و در حد (اعلاي) رشد رخت از اين دنيا بربست، و در ميان ما پرچم حق را جانشين ساخت، که هر کس از آن پيشي گرفت، از دين خارج گشت، و هر کس از آن عقب افتاد، در هلاکت سقوط کرد، و هر کس که ملتزم پيروي از او گشت، به سعادت واقعي نايل آمد.

متانت و درنگ در سخن خاصيت دليل آن پرچم است. آن دليل با تحمل و بردباري قيام مي کند، و وقتي که قيام کرد، با سرعت به تکاپو مي پردازد. هنگامي که شما گردن براي او فرود آوريد و براي تعظيم موقعيت او با انگشتانتان به سوي او اشاره کرديد، مرگ به سراغش آمده و او را مي برد. پس از چشم بستن او از اين دنيا تا زماني که خدا بخواهد درنگ خواهيد کرد، تا آنگاه که خداوند در ميان شما کسي را ظاهر نمايد که شما را جمع و پراکندگي شما را به تشکل مبدل نمايد.

پس علاقمند به زمامداري کسي نباشيد که خود به آنچه که از وي مي خواهيد، روي نيارود و نااميد از کسي که پشت گردانيده است، نيز نباشيد. زيرا چه بسا که يکي از دو پاي شخصي که پشت گردانيده است. بلغزد و پاي ديگرش ثابت بماند.

آگاه باشيد، مثل اهل بيت محمد (صلي الله عليه و آله )مثل ستارگان است. هرگاه ستاره اي از آنان غروب کند، ستاره اي ديگر طلوع نمايد. چنان که مي بينم فضل و اعمال خداوندي درباره شما تکميل گشته و آنچه را که آرزو مي کرديد، به شما نشان داده است.